Italië

Jawel we zijn de grens over. En net op tijd gezien de herfstige verhalen vanuit Nederland. Wat hadden we een mazzel met de zonnige september dagen in de haven bij camping Vlietland vlakbij Leiden. En een zonnige 80e verjaardag van de moeder van Michiel. Ons startpunt is Meran in Italië. Een stad omringt door hoge bergen met mediterraan klimaat.

Boodschappen in Leiden
“Mevrouwtje is dat ding niet veel te groot voor jou?” Ik kijk de wat oudere man aan. Meent hij dat nou echt? “Euh nou nee hoor hij rijdt heel fijn”. De man laat de deur van zijn dure Mercedes open en komt dichterbij. “Wat een mooi ding zeg, ik word hier helemaal geil van”. Ik doe de deur verder open en dan schiet de man opeens vol. “Ik heb gisteren m’n vrouw weggebracht en het huis is nu stil en leeg. Jullie moeten vol van het leven genieten zo lang het kan!” Met een brok in onze keel lopen we de supermarkt in.

Camping Vlietland
We hebben geluk en hebben een plek direct aan de haven. We kijken uit op zeilboten en sloepjes. Hier en daar is Michel opeens weg en dan zie ik hem verlekkerd langs de bootjes lopen. De camping wordt gerund door Luka en Felker. Een enthousiast en jong stel van 23 jaar. Vorig jaar hebben ze een container op wielen omgebouwd tot woonhuis en die staat nu naast de receptie. In plaats van allebei apart een baan hadden zij de wens om iets samen te doen. Ze zijn  momenteel in gesprek om de camping over te nemen. Wat een ondernemerschap!

Onderweg in Duitsland
Rijden in Duitsland is even wennen. De snelheidsduivels voel je goed langskomen in de camper. Dus continu handjes aan het stuur en op tijd aangeven dat jij ook iets wil inhalen. Want aan de andere kant passeren wij een aaneengesloten rij vrachtwagens. Het houdt niet op, hier wordt je echt stil van. We slapen op een afgesloten terrein tussen de vrachtwagens. Als we wakker is het eindelijk stil. Het is 6u en het grote terrein is zo goed als leeg.

SOS
Al lezende in het Mercedes boekje ontdek ik iets nieuws. Er zou een brillen opberg vak boven het dasboard zitten. Michiel drukt op mijn verzoek de knop boven het dasboard in. De boel licht opeens rood op en we horen een beltoon. "Shit hé, wat gebeurt er en hoe gaat ie uit?!" Binnen enkele seconden horen we "Met de alarmcentrale, waarmee kan ik u van dienst zijn". Nou ja het geeft wel een veilig gevoel dat je weet dat de knop werkt. 

Merano altijd Vol
Na een onrustige nacht op de lokale parkeerplaats bij het station zijn we de volgende dag alsnog welkom op dé camping hier. Camping Merano geeft ons de aller aller laatste plek voor één nacht. Een zeer gelikte marketing truc. Na wat doorvragen krijgen we opeens drie nachten. Heel apart. Maar goed we genieten van alle luxe. De wc’s hebben elk een eigen wastafel met regen- en handdouche. Er is een zwembad met sauna en Turks stoombad en elke ochtend vers brood!

Dolomiti
Via Strada Dei Formaggi Delle Dolomiti (!?!) rijden we naar Venetië. Een rit om nooit te vergeten. Op een afstand van 150 km meer dan 100 haarspeldbochten en een onbekend aantal tunnels. Op enkele stukken is er een max toegestaan gewicht van 3,5 ton, daar zitten wij net onder. We zijn veel gestopt om ook te genieten van de adembenemende panorama's. En dat gaat ons zo goed af dat we opeens schrikken van een bijna lege tank. De airco aanhouden is niet best en had ons bijna genekt. "Gelukkig rijden we naar beneden en laat ik 'm desnoods rollen" aldus de reactie van Michiel. Terugkijkend op deze tocht viel het op dat we nauwelijks andere campers zijn tegengekomen… Na alle stress bereiken we Venetië en plannen direct een rustige dag op de camping met fantastisch uitzicht op Venetië.

Morgen is Michiel jarig en dat vieren we aan den overkant.