Indalen

Langzaam dalen we in. We krijgen een ritme dat samenvalt met het ritme van de natuur. Als het donker wordt ga je slapen. Als de zon opkomt sta je op en hebben we een natuurlijke behoefte om naar buiten te gaan. Vanuit Huijbergen reizen we af naar Leopoldsburg. Waar we samen met de vader van Michiel fietsen ‘boven de bomen’ en op de weg terug de militaire begraafplaats in Lommel tegenkomen. We vallen stil. Elk grafkruis blijkt dubbel bezet. Meer dan 39.000 (!) Duitse soldaten liggen hier begraven. Hier rondlopen doet iets met je.

Camper opdracht TV aan de praat krijgen
Anouk, je moet wel geduld hebben zegt onze satelliet goeroe Wilfred als we weer blauw beeld hebben met de tekst “De koppeling van de module is bezig”.  Ja hallo, na vijf dagen proberen en vele uren blauw scherm raakt mijn geduld ook ergens op. Hij besluit om naar ons toe te komen op de camping in Huijbergen want het is maar 20 minuten rijden van hier. Wat een topservice! Hij krijgt de tv aan de praat met een nieuwe CI-kaart. De dag erna in België werkt het weer niet en een dag later proberen we het nog één keer. Opeens hebben we wel beeld. We doen ‘m nu niet meer uit en zien Max starten in Zandvoort. Nooit eerder gekeken!

Antwerpen
Ergens moet ik in het verleden vrachtwagenchauffeuse zijn geweest. Rijdend in het drukke Antwerpen met Dire Straits erbij voelt als nostalgie. Zou het de radiozender zijn of is dit iets uit mijn familiesysteem? Wel fijn als iedereen tussen de lijntjes blijft rijden. Kreeg wel beetje zweethanden tussen die joekels en oneindigheid aan vrachtwagens.

Zigeunerkamp
Als we in de buurt van Leopoldsburg aankomen op onze camping blijkt dit een wat louche terrein te zijn. Een soort zigeunerkamp met groot elektronisch hek waar je alleen met hulp van een sensor door naar buiten kunt. We staan naast een hek midden op een veld. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. Desondanks slapen we slecht. In de vroege ochtend hoor ik zes kraaiende hanen en Michiel begint ook te snurken. Subiet weg wezen hier. Na het ontbijt rijden we naar camping De Lido gelegen aan een visvijver.

Camperplaats (!) De Lido
‘Euh, waar zijn hier de toiletten en douches?” vraag ik aan de campingeigenaar. “Awel, maar mevrouw U heeft een camper daar zit alles in. Dit is een camperplaats en geen camping”. Schaapachtig kijk ik hem aan. Word ik in de maling genomen hier of meent hij dit echt? Dat wordt onze eerste keer douchen in de camper.

Douchen
We hebben nog 25% schoon water in de camper. Geen idee hoe lang je daarmee kunt douchen. Onze conclusie laten we het kort houden. Michiel als camping ervaringsdeskundige geeft douche advies. Hij weet ingezeept geen water meer hebben is een van mijn grootste camping-angsten. Ik douche met stopwatch erbij en tik af op 2,5 minuut. Een persoonlijk en camper record!

Vissen
Op het grasveld voor onze camper zitten onze beider buren te vissen. ‘Hebt gij ooit wel eens iets moois gevangen?” vraagt de buurman aan de ander. Zijn vrouw zegt:” Als ik zou moeten leven van zijn vangst was ik allang dood geweest”. Ik schiet in de lach, vissen is eigenlijk best gezellig.

Grote boodschap
Grote boodschappen doe je in supermarkt en niet in de camper is ons geadviseerd. We eten rijkelijk en houden het niet meer uit. Nu we hier langer dan één dag staan lukt uitstellen echt niet meer. De lampjes op de pot gaan op rood. Een teken dat we moeten lozen. Samen We lopen met de wc-rolkoffer naar het chemisch stortpunt. Het is ff wennen. De druk op de waterslag blijkt te zacht om alles weg te spoelen. Moedig doet Michiel het vieze werk. Vanaf morgen eten we hier soep.

Omweg
Komende week krijgen we hele mooie dagen. Wat een cadeau. We reizen af naar camping de Papillon. Een rustige plek waar we kunnen zwemmen en weer (!) vissen. We moeten flink omrijden om daar te komen. De nieuwe asfaltweg ligt te drogen en de wegbeheerder laat ons erlangs. Michiel besluit om het verse asfalt direct in te wijden. Dat was niet helemaal de bedoeling. De man roept ons achterna dat we op de stoep en bij de kuilen moeten blijven rijden. Erg krap allemaal maar het gaat gelukkig goed!

Zon
Het is zo’n mooie dag dus dan kunnen we … wassen. We hebben geluk hier staat een grote wasmachine én een droger. Na het zwemmen haal ik de droger leeg in mijn bikini met mondkapje op, awel we zitten nog steeds in BE hè. De gekleurde was is warm en volledig droog, zo dat is fijn! De volgende dag doen we wit en nu met alle lakens erbij. Onervaren als we zijn met drogers blijkt alles nog kletsnat. We zijn genoodzaakt om alsnog onze ingewikkelde nieuwe droogmolen in elkaar te zetten. Stiekem uit het zicht zodat niemand het geklooi ziet. Het lukt nu wel en best snel. We hebben wat meer geduld nu denk ik.

Komende dagen blijven mooi dus we besluiten om hier wat langer te blijven...